Σάββατο 28 Φεβρουαρίου 2015

ΔΙΑΚΟΣΜΗΣΤΕ ΤΟ ΜΠΑΛΚΟΝΙ ΣΑΣ ΜΕ ΠΟΛΥΧΡΩΜΟΥΣ ΠΑΝΣΕΔΕΣ


ΔΙΑΚΟΣΜΗΣΤΕ ΤΟ ΜΠΑΛΚΟΝΙ ΣΑΣ ΜΕ ΠΟΛΥΧΡΩΜΟΥΣ ΠΑΝΣΕΔΕΣ
Οι πανσέδες (της οικογένειας Violaceae) πήραν το όνομάτους από τη γαλλική λέξη "penser", δηλαδή "σκέφτομαι". Φαίνεται πως οι Γάλλοι προσέφεραν το λουλούδι αυτό στη γυναίκα που σκέφτονταν πολύ. Πώς λοιπόν να μη μας αρέσει αυτό το φυτό; Η αλήθεια είναι πως ο πανσές έχει πολλές ονομασίες, όπως αυτό της βιόλας, υποκοριστικό του ιταλικού viola που είναι η ομώνυμη επιστημονική ονομασία του γένους στα λατινικά, ή του μενεξέ του οποίου η ετυμολογία προέρχεται από το τούρκικο menexes και έχει περσική προέλευση. Τέλος, μια άλλη ονομασία για του πανσέδες είναι "ία", με αρχαιοελληνική ετυμολογική ρίζα...


Πρόκειται λοιπόν για μικρού μεγέθους φυτά με πολύ έντονη ανθοφορία όλο το χρόνο. Tα συναντάμε σε διάφορα χρώματα, μονόχρωμα είτε πολύχρωμα. Το μέγεθος του πανσέ φτάνει τα 25 εκατοστά. Έχει μικρά πράσινα φύλλα και πολύ μεγάλα άνθη (γίγας ποικιλία) ή πολλά μικροσκοπικά άνθη (μίνι ποικιλία). Προτιμούμε τους πανσέδες γιατί ομορφαίνουν το μπαλκόνι μας και το παρτέρι μας με τα έντονα χρώματά τους και γιατί δεν είναι ιδιαίτερα απαιτητικοί στην φροντίδα τους. Μπορούν να φυτευτούν όλο το χρόνο σαν φυτά, ενώ αυτή την εποχή μπορούμε να φυτέψουμε τους σπόρους τους. Πολλοί πανσέδες μαζί φυτεμένοι χαρίζουν ένα όμορφο διακοσμητικό αποτέλεσμα, καθώς έχουν υπέροχη πολύχρωμη ανθοφορία. Είναι φυτά που μπορούν να διακοσμήσουν το μπαλκόνι ή τον κήπο μας φυτεμένα σε καλάθια κρεμαστά ή σε ξύλινα καφάσια, ακόμα και γύρω από άλλα φυτά που προυπάρχουν στις γλάστρες του μπαλκονιού μας. Γεμίζουμε τους κενούς χώρους στις γλάστρες μας με πολυετείς πράσινους θάμνους για να τις "ζωντανέψουμε", καθώς και σε γλάστρες με δενδρώδη φυτά όπως η ελιά ή η τριανταφυλλιά των οποίων η βάση λόγω του ψηλού γυμνού κορμού τους είναι άδεια. Αυτό μας επιτρέπεται να το κάνουμε μιας και οι πανσέδες δεν αναπτύσσουν μεγάλη ρίζα και δεν ενοχλούν τα ήδη υπάρχοντα φυτά. Οι απαιτήσεις του πανσέ σε νερό εξαρτώνται από το μέγεθος της γλάστρας στην οποία είναι φυτεμένος. Αν η γλάστρα είναι μικρή, δηλαδή έχει λίγο χώμα, ποτίζουμε κάθε μέρα, αν όμως είναι μεγάλη ή υπάρχει άλλο φυτό μέσα, τότε ποτίζουμε όταν ακουμπάμε το χώμα της γλάστρας και το χώμα είναι στεγνό (συνήθως κάθε 3-4 μέρες).

           diakosmiste-to-mpalkoni-sas-me-poluxrwmous-pansedes   diakosmiste-to-mpalkoni-sas-me-poluxrwmous-pansedes 
diakosmiste-to-mpalkoni-sas-me-poluxrwmous-pansedes

Παρασκευή 27 Φεβρουαρίου 2015



 





Γαρδένια: oδηγός για τη σωστή συντήρηση & περιποίηση

Γνωριμία με τη γαρδένια!


Gardenia L. οικ. Rubiaceae
Η γαρδένια είναι από τα πιο αγαπημένα διακοσμητικά φυτά. Είναι θάμνος (σπάνια δενδρύλλιο) και κατάγεται από την Ασία και την Αφρική. Καλλιεργείται για τα μεγάλα εύοσμα άνθη της και το ωραίο γυαλιστερό φύλλωμα. Ανθίζει κυρίως την άνοιξη αλλά και ελαφρά το φθινόπωρο. Συχνά στους λάτρεις της, δημιουργούνται τα εξής ερωτήματα:

Γιατί κιτρίνισε; Γιατί της πέφτουν τα φύλλα και τα άνθη; Τι να ρίξω για να μεγαλώσει; Kάτι μου φαίνεται δε πάει καλά...Mόλις την έβαλα στο μπαλκόνι μου και τα φύλλα της πέφτουν! Κάθε πότε να την ποτίζω; Πού να την βάλω ν’ αναπτυχθεί επιτέλους;
Οι απορίες αυτές είναι δικαιολογημένες γιατί η γαρδένια χρειάζεται το κατάλληλο περιβάλλον για ν’ αναπτυχθεί, μιας και είναι απαιτητικό φυτό.

Κατάλληλες συνθήκες ανάπτυξης

  • Φυσικό περιβάλλον
Για τη σωστή καλλιέργεια της γαρδένιας, θα λάβουμε υπόψη μας τον τόπο καταγωγής της, ο οποίος έχει κλίμα υποτροπικό. Αυτό σημαίνει ότι το χειμώνα θέλει ζέστη και το καλοκαίρι υγρασία (υγρή ατμόσφαιρα). Οπότε αντίστοιχα, θα πρέπει να σκεπάζουμε τη γλάστρα στις χαμηλές θερμοκρασίες  ενώ στις υψηλές, να ραντίζουμε ελαφρά τα φύλλα της με νερό, για να δημιουργήσουμε το κατάλληλο περιβάλλον. Επίσης, ο ήλιος δεν πρέπει να πέφτει απ’ ευθείας πάνω της, ειδικά ο μεσημεριανός. Ειδικότερα,  την εποχή της ανθοφορίας, αποφεύγουμε το πολύ φως γιατί προκαλείται ανθόρροια (πέφτουν τα μπουμπούκια). Τέλος, φροντίζουμε να τη διατηρούμε σε απάνεμη θέση. Ιδανικά, θα λέγαμε ότι πρέπει να διατηρείται κάτω από ένα δέντρο με ελαφριά φυλλωσιά όπως η λεμονιά και να αποφεύγουμε θέσεις κάτω από τέντες χωρίς αερισμό και κοντά σε τοίχους.
  • Έδαφος
Η γαρδένια και τα υπόλοιπα οξύφιλα φυτά (καμέλια, αζαλέα, ροδόδενδρο, ορτανσία, φούλι, κά.) θέλουν όξινα χώματα. Το κατάλληλο χώμα είναι ένα καλά χωνεμένο, αφράτο καστανόχωμα ή κουμαρόχωμα ή χώμα ειδικό για οξύφιλα φυτά.
  • Θρεπτικά στοιχεία (Λίπανση) 
Για την υγιή ανάπτυξη της, χρειάζονται πολλά θρεπτικά στοιχεία, τα οποία παρέχουμε μέσω της λίπανσης. Χρησιμοποιούμε οργανικά λιπάσματα ειδικά για οξύφιλα φυτά που είναι πλούσια σε οργανική ουσία και χρησιμοποιούνται άφοβα όλο το χρόνο, εφοδιάζοντας σταθερά με θρεπτικά συστατικά και βιταμίνες το φυτό μας, χωρίς τον κίνδυνο εγκαύματος ή καψίματος.
Ιδιαίτερη πρόσθετη περιποίηση: προσθέτουμε γαλαζόπετρα στο χώμα δύο φορές το χρόνο και θειικό σίδηρο μια φορά το μήνα όλο το έτος.
  • Πότισμα
Όσον αφορά το νερό του ποτίσματος, νερά με πολλά άλατα ή σκληρά (πηγαδίσια) είναι ακατάλληλα. Επίσης, η γαρδένια δεν αντέχει την υπερβολική υγρασία στις ρίζες της, γι ‘αυτό δεν ποτίζουμε ιδιαίτερα συχνά. Τη διατηρούμε σε γλάστρα με καλό αποστραγγιστικό σύστημα, για να μην καταστρέφονται τα ριζικά της τριχίδια και το φυτό γίνεται καχεκτικό και κίτρινο. Το χειμώνα δεν έχει ανάγκη από συχνά ποτίσματα ενώ το καλοκαίρι διψάει περισσότερο. Χώμα που δεν μπορεί να κρατήσει πολύ νερό (πολύ ελαφρύ ή πολύ σφιχτό) είναι ακατάλληλο.
  • Γλάστρα
Το μέγεθος της γλάστρας που θα έχουμε τη γαρδένια μας, πρέπει να είναι ανάλογο της ανάπτυξης της. Σε περίπτωση που χρησιμοποιούμε πιάτο κάτω από αυτήν, θα πρέπει να βάζουμε ένα ή δυο τούβλα ενδιάμεσα, ανάλογα με το βάρος, ώστε να εξασφαλίζουμε τη σωστή απορροή του νερού μετά το πότισμα και να μην παραμένει περίσσεια νερού στις ρίζες. Αν θέλουμε να αλλάξουμε γλάστρα, οι πιο κατάλληλοι μήνες είναι: Φεβρουάριος-Μάρτιος ή Σεπτέμβριος-Οκτώβριος, όπου το φυτό γρήγορα μπορεί να συνέλθει από το σοκ της μεταφύτευσης.

Διαταραχές κατά την ανάπτυξη


  • Κίτρινα φύλλα
Κιτρίνισμα των φύλλων της γαρδένιας το οποίο οφείλεται σε έλλειψη σιδήρου, παρατηρείται στις εξής περιπτώσεις: α. όταν το χώμα είναι πολύ αλκαλικό, β. η γλάστρα κρατάει πολύ υγρασία, γ.  υπάρχει ανεπαρκής φωτισμός δ. έλλειψη λίπανσης με τα κατάλληλα θρεπτικά στοιχεία ε. υπερβολικός αριθμός ανθέων (δρουν ανταγωνιστικά λόγω της μεγάλης ανάγκης του φυτού να μεγαλώσει και να ανοίξει τα άνθη).

Όλα τα ‘’γιατροσόφια’’ που κατά καιρούς ακούμε για βελόνες, καρφιά, κατακάθια καφέ, αντισυλληπτικά κτλ.  δε προσφέρουν κάτι ιδιαίτερο.

Αντιθέτως, το πιο κατάλληλο στοιχείο που πρέπει να χρησιμοποιηθεί είναι ο θειικός σίδηρος (ή καραμπογιά ή πράσινο βιτριόλι). Είναι αρκετά διαδεδομένος γιατί δίνει το πράσινο χρώμα γενικά σε όλα τα φυτά, βοηθώντας τα να φωτοσυνθέσουν. Πιο άμεσα αποτελέσματα έχουμε όταν χρησιμοποιούμε οργανικό ή χηλικό σίδηρο, ο οποίος απορροφάται αμέσως από το φυτό. 
  • Μαύρισμα ή σάπισμα των ριζών
Οι ρίζες αποκτούν  μία πολύ δυσάρεστη οσμή λόγω της ανάπτυξης μυκήτων, που προκαλείται από τον κακό αερισμό. Σε αυτή τη περίπτωση μαυρίζουν και αποσυντίθενται.  Αλλάζουμε γλάστρα και αφαιρούμε το κομμάτι των προσβεβλημένων ριζών και ανάλογα κλαδεύουμε και το υπέργειο μέρος. Προσθέτουμε γαλαζόπετρα στο έδαφος.
  • Μαζική φυλλόπτωση
Παρατηρείται σε παραμελημένα για μεγάλο χρονικό διάστημα φυτά (χωρίς πότισμα, λίπανση κτλ).  Άλλη αιτία μπορεί να είναι επιβλαβή σκουλήκια στο έδαφος ή μεγάλη ανθοφορία.
  • Πτώση ανθέων 
Μπορεί να προκληθεί από διάφορες αιτίες όπως αυτές που αναφέρονται παρακάτω μεμονωμένα ή σε συνδυασμό: έλλειψη νερού, υπερβολική χρήση λιπασμάτων, υπερβολικό πότισμα, πολύ φως στην εποχή άνθισης, χαμηλή θερμοκρασία κατά την περίοδο άνθισης (κάτω των 16-18 βαθμών Κελσίου), πολλές βροχές και λίγος ήλιος, υπερβολική ανθοφορία, ραντίσματα με φυτοπροστατευτικά προϊόντα ή κάποια ασθένεια (έντομα ή μύκητες).
  • Μαύρισμα των κορυφών των φύλλων και στη συνέχεια κάψιμο τους
Προκαλείται από περίσσεια θρεπτικών στοιχείων (κυρίως αζώτου) και μη χρήση ειδικού λιπάσματος για οξύφιλα φυτά σε συνδυασμό με έλλειψη ιχνοστοιχείων πχ. μαγνησίου.
  • Κάψιμο τρυφερών κορυφών
Προκαλείται από τον δυνατό ήλιο ή τη χρήση γεωργικών φαρμάκων ή υπερβολική λίπανση.

Ασθένειες και εχθροί της καλλιέργειας


  • Μύκητες
Παρατηρούνται είτε κηλίδες καστανές που προκαλούν μεταχρωματισμό στα φύλλα ή λευκός/γκρι χνοασμός (χνούδι). 
  • Ψώρα
Στα τρυφερά μέρη του φυτού και στα άνθη, παρατηρούμε έντομα καλυμμένα από ένα αλευρώδες κηρώδες έκκριμα λευκό σαν σκόνη ανακατωμένο με νημάτια. 
  • Μελίγκρες
Παρατηρούμε πολλά μικρά έντομα μαζεμένα κυρίως στην κάτω επιφάνεια του φύλλου. Προκαλούν ελαφριά παραμόρφωση. 
  • Τετράνυχος
Δυσδιάκριτη κόκκινη αράχνη που δημιουργεί ιστό κυρίως σε τρυφερά μέρη του φυτού και σταδιακά τα ξεραίνει.
  • Σκουλήκια στο χώμα
Μπορεί να υπάρχουν α. σκουλήκια επιβλαβή όπως ασπροσκούληκα ή πρασάγγουρας, που δημιουργούν κάποιες φορές και εξογκώματα στις ρίζες ή β. άλλα ωφέλιμα όπως γεωσκώληκες, που ευνοούν τον αερισμό του εδάφους.

Συνοπτικός οδηγός


  • Διατηρούμε το φυτό σε σωστό σημείο ανάλογα με την εποχή
  • Φυτεύουμε σε ειδικό χώμα για οξύφιλα 
  • Χρησιμοποιούμε γλάστρα ανάλογη του φυτού
  • Ποτίζουμε με νερό, όσο το φυτό διψάει
  • Δροσίζουμε τα φύλλα ελαφρά το καλοκαίρι
  • Παρακολουθούμε οποιαδήποτε μεταβολή για τη σωστή αντιμετώπιση τυχόν ασθενειών
  • Αραιώνουμε το πολύ πυκνό φύλλωμα και αφαιρούμε αδύνατα, ξερά και άρρωστα μέρη του φυτού.

Πέμπτη 26 Φεβρουαρίου 2015




Σαιντπώλια 
Περιγραφή - Προέλευση

H σαιντπώλια, ή αλλιώς αφρικανική βιολέτα, είναι από τα πιο συνηθισμένα φυτά που χαρίζονται σε μικρά γλαστράκια. Τουλάχιστον ένα τέτοιο φυτό έχει περάσει από τα χέρια σας, είτε μόνο του είτε ως μέρος μίας σύνθεσης φυτών σε καλάθι.

Η σαιντπώλια ανακαλύφθηκε το 1892 στην σημερινή Τανζανία από έναν Γερμανό αξιωματούχο ο οποίος λεγόταν Γουόλτερ Σαιντ Πωλ. Ο κύριος Σαιντ Πωλ μετέφερε το φυτό στη Γερμανία όπου και έγινε αμέσως αγαπητό στους φίλους των φυτών. Προς τιμήν του το φυτό ονομάστηκε Σαιντπώλια. Και καθώς τα λουλούδια του μοιάζουν με της βιολέτας, το κοινό του όνομα κατέληξε να είναι το αφρικανική βιολέτα. Το 1927 το φυτό υβριδοποιήθηκε και άρχισε να καλλιεργείται συστηματικά, στην πορεία δημιουργήθηκαν διάφορες ποικιλίες σαιντπώλιας με διαφορετικά χρώματα λουλουδιών και σχήμα φύλλων. Το φυτό μεταφέρθηκε και στην Αμερική γύρω στο 1940 όπου και εκεί δημιουργήθηκαν πολλές νέες ποικιλίες.
Εικόνα
Είναι εξαιρετικά δημοφιλής καθώς είναι μικρή, όμορφη και ανθοφορεί καθ' όλη τη διάρκεια του χρόνου αν οι συνθήκες περιποίησής της είναι κατάλληλες. Επίσης το χαμηλό κόστος αγοράς της την έχουν κάνει ένα από τα πιο αγαπημένα φυτά.

Θα την αναγνωρίσετε από τα βελούδινα χνουδωτά φύλλα της και τα ντελικάτα μικρά λουλουδάκια της που μπορούν να είναι από άσπρα έως σκούρα μοβ, καλύπτοντας κάθε ενδιάμεση απόχρωση. Πρόσφατα δημιουργήθηκαν ποικιλίες με δίχρωμα λουλούδια ή ακόμα και λουλούδια διαφορετικού χρώματος στο ίδιο φυτό.
Φροντίδα 

Η σαιντπώλια είναι από τα πιο συνηθισμένα φυτά για το σπίτι καθώς η περιποίησή της είναι ιδιαίτερα εύκολη. Είναι φυτό αυστηρά εσωτερικού χώρου καθώς δεν αντέχει καθόλου τις χαμηλές θερμοκρασίες του χειμώνα.

Το μεγάλο πλεονέκτημα της σαιντπώλιας είναι η δυνατότητά της να προσαρμόζεται στις συνθήκες περιβάλλοντος που επικρατούν στα περισσότερα σπίτια και λόγω του μικρού της μεγέθους είναι ιδανική για χρήση σε περιορισμένους χώρους όπως π.χ. πάνω σε περβάζια παραθύρων ή μικρά τραπεζάκια.

Η βασική προϋπόθεση για να τα καταφέρει καλά το φυτό σας είναι ο φωτισμός. Η σαιντπώλια χρειάζεται άφθονο φως που πρέπει όμως να είναι απαραίτητα φιλτραρισμένο. Δεν θα πρέπει ποτέ να αφήσετε το φυτό σας σε απευθείας ηλιακό φως γιατί θα καούν τα φύλλα του και θα καταστραφεί. Αν τα φύλλα της είναι λεπτά και οι μίσχοι τους είναι μακριοί, αυτό υποδεικνύει ότι το φυτό σας δεν δέχεται αρκετό φως και μεγαλώνει άνισα ώστε να πλησιάσει στην πηγή του φωτισμού. Ο καλύτερος προσανατολισμός για τη σαιντπώλια είναι ένα παράθυρο που βλέπει την ανατολή ή το βορρά. Για να μεγαλώσει το φυτό σας αρμονικά, φροντίστε να γυρίζετε τη γλάστρα κατά 45ο περίπου κάθε φορά που ποτίζετε. 
Εικόνα
Η σαιντπώλια μπορεί να αναπτυχθεί και σε χώρους που δεν δέχονται φυσικό φως αρκεί να δέχεται τεχνητό φως περίπου 600 κηρίων και να διαρκεί τουλάχιστον 15 ώρες την ημέρα. Ενδεικτικά, η ένταση των 600 κηρίων είναι περίπου δύο λάμπες των 40W σε απόσταση 30-50 εκατοστά από το φυτό.

Η μέση θερμοκρασία των σπιτιών μας είναι ικανοποιητική, η ιδανική θερμοκρασία είναι 18-20 βαθμούς Κελσίου αλλά όπως αναφέραμε το φυτό αυτό προσαρμόζεται εύκολα στις συνθήκες που θα συναντήσει στο σπίτι μας. Η εναλλαγή θερμοκρασίας μεταξύ μέρας και νύχτας δεν θα πρέπει να ξεπερνά τους 8-10 βαθμούς γι' αυτό θα ήταν καλό να κλείνετε τα πατζούρια τη νύχτα ή να βάζετε ένα χαρτόνι μεταξύ παραθύρου και φυτού ώστε να το προφυλάξετε από την παγωνιά. Η σαιντπώλια δεν αντέχει την παγωνιά, αν παγώσει μέσα σε 24 ώρες θα γίνει καφέ, θα αρχίσει να σαπίζει και θα καταστραφεί πολύ σύντομα.

Στις πολύ υψηλές θερμοκρασίες του καλοκαιριού, η ανάπτυξη του φυτού θα μειωθεί ή θα σταματήσει. Επομένως, το καλοκαίρι καλό θα ήταν να μεταφέρετε τα φυτά σας σε δωμάτια που κλιματίζονται αποφεύγοντας όμως να τα τοποθετήσετε σε σημεία όπου «χτυπάει» ο κλιματισμός.

Η σαιντπώλια χρειάζεται επίσης αυξημένη υγρασία. Αυξήστε την υγρασία του χώρου σας, ειδικά το χειμώνα με τα καλοριφέρ, είτε χρησιμοποιώντας κάποιον υγραντήρα, είτε τοποθετώντας τις γλάστρες σε δίσκους με υγρό χαλίκι ή άμμο. Σε αυτή την περίπτωση βεβαιωθείτε ότι η βάση της γλάστρας δεν βρίσκεται μέσα στο νερό.

Αν αποφασίσετε να αλλάξετε γλάστρα, το χώμα που θα χρησιμοποιήσετε πρέπει να είναι ελαφρύ και πλούσιο σε οργανικά στοιχεία. Επίσης θα πρέπει να εξασφαλίσετε άριστη αποστράγγιση γιατί η σαιντπώλια θα σαπίσει αν το χώμα της είναι συνεχώς υγρό. Το ιδανικό εδαφικό μείγμα θα πρέπει να περιλαμβάνει χώμα για φυτά εσωτερικού χώρου, τύρφη και περλίτη σε ίσες αναλογίες. Επίσης το χώμα θα πρέπει να είναι ελαφρά όξινο (pH 6.0 – 6.5). 
Οι ιδανικές γλάστρες για τη σαιντπώλια είναι οι πλαστικές γλάστρες που κυκλοφορούν στο εμπόριο, σε μικρά μεγέθη. Αν θέλετε πιο όμορφες γλάστρες είναι καλύτερα να προμηθευτείτε όμορφα κασπό και μέσα σε αυτά να βάλετε τις πλαστικές γλάστρες. Όταν αλλάζετε γλάστρα χρησιμοποιήστε μόνο ένα νούμερο μεγαλύτερη από την αρχική γιατί η σαιντπώλια χρειάζεται περιορισμένο χώρο για τις ρίζες της προκειμένου να ανθίζει και να αναπτύσσεται. Καθώς τα φύλλα του φυτού είναι πολύ τρυφερά και σπάνε εύκολα, είναι καλό να αφήσετε το φυτό απότιστο 2-3 ημέρες πριν το μεταφυτεύσετε ώστε να μαραθεί λίγο και να μαλακώσουν τα φύλλα της, έτσι θα την μετακινήσετε πιο εύκολα και με λιγότερες απώλειες. Μία ακόμη καλή ιδέα είναι να τοποθετήσετε λίγο αλουμινόχαρτο ή σελοτέϊπ στις άκρες της γλάστρας ώστε τα φύλλα του φυτού να μην ακουμπούν πάνω στη γλάστρα (ειδικά αν είναι πήλινη) και να μην σαπίσουν. Αλλάζετε γλάστρα μόνο την άνοιξη και μόνο όταν το φυτό έχει γίνει πολύ μεγάλο για τη συγκεκριμένη γλάστρα.
Εικόνα
Το πότισμα της σαιντπώλιας απαιτεί ιδιαίτερη προσοχή. Αν και η συχνότητα του ποτίσματος εξαρτάται κυρίως από το εδαφικό μείγμα και το μέγεθος τόσο του φυτού όσο και της γλάστρας, είναι σημαντικό να αποφύγετε το παραπανίσιο πότισμα. Το πολύ νερό μπορεί να σαπίσει το ριζικό σύστημα του φυτού ενώ το λίγο νερό μπορεί να το ξεράνει και να το τραυματίσει. Ποτίζετε μόνο όταν η επιφάνεια της γλάστρας στεγνώσει. Γενικά θυμηθείτε ότι το λιγότερο είναι καλύτερο από το περισσότερο.

Το πότισμα της σαιντπώλιας πρέπει να γίνεται από κάτω, γεμίζοντας το πιατάκι της γλάστρας με νερό χλιαρό ή σε θερμοκρασία δωματίου και αφήνοντας τη γλάστρα να απορροφήσει όσο νερό χρειάζεται. Στη συνέχεια αδειάστε το πιατάκι και αφήστε τη γλάστρα μέσα για να στραγγίσει το παραπανίσιο νερό. Θυμηθείτε να αδειάσετε το πιατάκι λίγη ώρα αργότερα. Καθώς το πότισμα από κάτω ενισχύει τη συγκέντρωση αλάτων στην επιφάνεια του χώματος, είναι χρήσιμο να ποτίζετε με άφθονο νερό από πάνω μία περίπου φορά το μήνα για να απομακρύνονται τα συγκεντρωμένα άλατα. Κάθε φορά που ποτίζετε αποφεύγετε να βρέχετε τα φύλλα ή τα λουλούδια του φυτού. Αν κατά λάθος βρέξετε τα φύλλα, σκουπίστε αμέσως το νερό από πάνω τους. Αν θέλετε οπωσδήποτε να καθαρίσετε τα φύλλα του φυτού, προτιμήστε να τα ξεσκονίσετε με ένα μαλακό βουρτσάκι και με πολύ απαλές και προσεκτικές κινήσεις.
Εικόνα
Η σαιντπώλια έχει ανάγκη από λίπανση. Και σε αυτή την περίπτωση, το λιγότερο είναι καλύτερο. Είναι δηλαδή προτιμότερο να λιπαίνετε πιο αραιά παρά συχνότερα απ' ότι χρειάζεται. Παρατηρείστε το φυτό για να διαπιστώσετε πότε χρειάζεται λίπανση. Αν δείτε ότι η ανάπτυξη του φυτού μειώνεται και τα φύλλα του γίνονται πιο ανοικτά πράσινα, τότε είναι η στιγμή να προσθέσετε λίπασμα. Μην λιπαίνετε καθόλου κατά τη διάρκεια του χειμώνα που η ανάπτυξη του φυτού είναι πιο αργή. Χρησιμοποιείτε υγρό λίπασμα, ιδανικά για ανθοφόρα φυτά, και ακολουθείτε κατά γράμμα τις οδηγίες της ετικέτας σχετικά με την αραίωση και τη συχνότητα. Κατά μέσο όρο, η σαιντπώλια θα επωφεληθεί από λίπανση 2 φορές το μήνα, από την άνοιξη έως αργά το φθινόπωρο.

Τρίτη 24 Φεβρουαρίου 2015